Μετά από χρόνια οι κόρες μου, συζητώντας για την εποχή που ζούμε σήμερα, θα μου κάνουν σίγουρα αυτή την ερώτηση. Πολλοί ίσως τότε να έχουν ξεχάσει τι έγινε, κάποιοι θα γελάνε χαιρέκακα επειδή είχε νικήσει το στρατόπεδο που είχαν διαλέξει. Κάποιοι θα έχουν ακόμη εμπάθεια για την άλλη πλευρά!
Στην ερώτηση “τι έκανα;” Απαντώ: Έκανα αυτό που κάνω πάντα!
[bulletlist]
- Κράτησα την ψυχραιμία μου.
- Βοήθησα τους γύρω μου να κρατήσουν κι αυτοί τη δική τους και να καταπολεμήσουν το φόβο τους.
- Προσπάθησα να ανακουφίσω με όποιο μέσο διέθετα αυτούς που χρειάζονταν κάτι.
- Μίλησα χαμογελώντας για το αύριο με αισιοδοξία!
- Από την πρώτη στιγμή είχα ξεκάθαρη άποψη για την ψήφο μου, σύμφωνα με τις αξίες μου και αυτό που θεωρώ αξιοπρέπεια, μακριά από βολέματα και μικροσυμφέροντα.
- Κράτησα την κανονικότητα της καθημερινότητας στην εργασία μου, χωρίς πανικούς και σύστησα σε όλους ό,τι και να γίνει, να το κάνουμε συντεταγμένα.
- Απέφυγα να επικρίνω αυτούς που έχουν αντίθετη άποψη με τη δική μου. Η άγνοια ή ο φόβος δεν είναι δείγματα δόλου. Εξάλλου όσοι προπαγανδίζουν το Ναι ή το ΟΧΙ με κριτήριο την τσεπούλα τους ή την πουλημένη συνείδησή τους, φαίνονται από χιλιόμετρα και η ιστορία και κοινωνία θα κρίνει τις πράξεις τους.
- Η οικογένειά μου δεν έτρεξε στα σούπερ μάρκετ και στα ΑΤΜ.
- Δεν είχαμε χρήματα στο εξωτερικό.
- Δεν φοβόμαστε να ζήσουμε με λιγότερα και τα παιδιά μας να ακολουθήσουν ένα οποιοδήποτε επάγγελμα
- Δεν είχαμε καμία δέσμευση σε κάποιο κόμμα ή οποιαδήποτε ομάδα ή οργάνωση.
[/bulletlist]
Τέλος, θα ήθελα να πω σε όλους:
Ό,τι κι αν ψηφίσεις, σκέψου με γνώμονα τις πιο υψηλές αξίες που έχεις μέσα σου για την πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο. Δεν υπάρχει καλή και κακή ψήφος, όταν η συνείδηση είναι καθαρή.
Η ψήφος χάνει την αξία της όταν μεσολαβούν τα 30 αργύρια. Άλλοι τα ονομάζουν κεκτημένα, άλλοι βίλες, άλλοι καρέκλες, άλλοι σπουδές σε καλά πανεπιστήμια για τα παιδιά, άλλοι σακούλες με ψώνια, άλλοι εκδίκηση ή ρεβάνς.. Για όλους υπάρχει κάτι για να έχουν τη δικαιολογία όταν μένουν μόνοι με τον πιο σκληρό κριτή, τον εαυτό τους. Να έχουν να πουν ένα λόγο γιατί ξεπούλησαν τις αξίες και τα παιδικά τους όνειρα…
Θα κλείσω με ένα απόσπασμα του αγαπημένου και μεγαλύτερου για εμένα φιλόσοφου της νεότερης Ελλαδος:
Μια φορά στην Αραπιά ήταν ένα παμπόνηρος βασιλιάς. Κάθε πρωί, πριν ξημερώσει, μάζευε τους σκλάβους και δεν τους άφηνε να πιάσουν δουλειά προτού να διατάξει τον ήλιο ν’ ανατείλει. Ένας γερο-σοφός τον ζύγωσε μια μέρα και του κάνει:
– Δεν ξέρεις πως ο ήλιος δεν περιμένει τη διαταγή σου;
– Το ξέρω, γερο-σοφέ, το ξέρω. Μα τι Θεός, δε μου λες, θα ‘ταν αν δεν μπορούσε να γίνει όργανό μου;
“ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ” Ν. Καζαντζάκης
Φώτης Καρύδας